Σε ένα φυσικό και γαλήνιο περιβάλλον, βρίσκονται οι Δελφοί, όπου ιδρύθηκε και άκμασε το σημαντικότερο θρησκευτικό κέντρο της αρχαιότητας. Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση, εδώ συναντήθηκαν οι δύο αετοί που απέστειλε ο Δίας από τα πέρατα του σύμπαντος για να βρει το κέντρο του κόσμου, γι’ αυτό και οι Δελφοί ταυτίστηκαν με τον ομφαλό της Γης.

Κατά τους Μυκηναϊκούς Χρόνους στο μικρό οικισμό των Δελφών λατρευόταν η θεά Γη. Η ανάπτυξη του ιερού και του μαντείου άρχισε τον 8ο αιώνα π.Χ. με την πλήρη επικράτηση της λατρείας του Απόλλωνα. Κάτω από την προστασία και τη διοίκηση της Αμφικτιονίας , το ιερό των Δελφών εμπέδωσε τον 6ο αιώνα π.Χ. την αυτονομία του, επεκτάθηκε, αύξησε τη θρησκευτική και πολιτική επιρροή του, ενώ στολίστηκε με λαμπρά οικοδομήματα, αγάλματα και άλλα αναθήματα.

 

Στους αιώνες που πέρασαν οι Δελφοί καταστράφηκαν επανειλημμένα (Πέρσες, Φωκείς, Γαλάτες). Τον 3ο αιώνα π.Χ. κύριοι του ιερού έγιναν οι Αιτωλοί, ενώ το 191 π.Χ. άρχισε η ρωμαϊκή κυριαρχία, κατά την οποία οι Δελφοί αντιμετωπίστηκαν άλλοτε ευμενώς και άλλοτε δυσμενώς. Το ιερό άρχισε να παρακμάζει με την επικράτηση της νέας θρησκείας και έκλεισε οριστικά στα τέλη του 4ου αιώνα μ.Χ., με διάταγμα του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α’. Η ζωή στους Δελφούς συνεχίστηκε, ενώ κατά το Μεσαίωνα χτίστηκε στο χώρο του ιερού χωριό.

O αρχαιολογικός χώρος των Δελφών αποκαλύφθηκε με τις συστηματικές ανασκαφές της Γαλλικής Aρχαιολογικής Σχολής στα τέλη του 19ου αιώνα, ακολούθησαν δε αποκαταστάσεις και αναστηλώσεις. Τα μεγάλα καλλιτεχνικά κέντρα της αρχαιότητας εκπροσωπούνται από έργα υψηλής ποιότητας (επιγραφές όλων των κατηγοριών, αγάλματα, έργα μικροτεχνίας και τμήματα του διακόσμου των κτιρίων)